[เเก้บน] Save me #MarkJin

-S A V E M E-

"เรารู้นะว่ามาร์คชอบมัน" เสียงหวานเอ่ยเสียงเข้ม ไม่ดังนักหากกลับให้ความรู้สึกถึงการหาเรื่อง

"ไร้สาระน่าจินยอง" ชายหนุ่มเจ้าของชื่อ 'มาร์ค' เงยหน้าจากหน้าจอโทรศัพท์ที่ตนเองถืออยู่ตอบคนรักอย่างไม่ใส่ใจนัก

"มีคนเอานี่ให้เราดู" กระดาษหนึ่งเเผ่นถูกยื่นมาตรงหน้า ชายหนุ่มเงยหน้ามองอีกครั้ง


มันเป็นรูปเขา

กำลังจูบยองเเจ


"ทำไมมาร์คไม่บอกเราตรงๆล่ะ เราจะได้เปิดทางให้" น้ำเสียงของคนรักตัดพ้อเขาทำเอาหัวใจบีบรัดเเน่น

"มันไม่จริงนะจินยอง ฟังมาร์คก่อน"


ไม่จริง เขาไม่ได้จูบยองเเจ

รูปนั้นมันไม่ใช่


"ไม่ฟัง! จินยองไม่ฟังอะไรทั้งนั้นอะ ถ้ามาร์ครักมันมากก็ไปอยู่กับมันเลย!" ดวงตากลมโตที่เขาหวงเเหนเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา เสียงหวานสั่นด้วยความโกรธ

"มาร์ครักจินยอง" เขาเอ่ยคำพูดพร้อมสายตาที่จริงใจที่สุดให้คนรัก หากเเต่จินยองกลับมองไม่เห็นมัน

"เราบอกให้มาร์คไปไง!!" ร่างบางตะโกนเสรยงดังอย่างเหลืออด

"มาร์คไม่ไป!" เขาตอบกลับบ้าง จินยองลืมตามองเขา ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความโกรธจัด

"งั้นเราไปเอง!" ว่าจบจินยองก็วิ่งออกจากบ้านไปพร้อมกับกุญเเจรถ มาร์ควิ่งตามคนรักไปติดๆ พยายามดึงตัวของจินยองเข้ามากอด หากเเต่ร่างบางก็เอาเเต่ผลักไสเขา

สุดท้ายจินยองก็ขับรถออกไป

มาร์คไม่รอช้าที่จะขับตามรถของคนรักไป เขาต้องการจะเคลียเรื่องนี้

มันไม่ใช่เเบบที่จินยองคิด

เขารักจินยองมากเกินกว่าจะทำอะไรเเบบนั้นได้ สาบานเลย

////

ผิดหวัง

เสียใจ

ความรู้สึกด้านลบถาโถมเข้ามาในจิตใจของจินยองจนร่างบางอยากจะกรีดร้องให้สุดเสียง

หยาดน้ำตามากมายเอ่อขึ้นมาขัดการมองเห็นให้ภาพตรงหน้าเบลอ จินยองพยายามปาดน้ำตาออก เพราะคงไม่ดีนักหากเขายังขับรถโดยที่มองทางไม่ชัดเเบบนี้

เเต่ภาพที่คนรักจูบกับคนอื่นมันยังคงติดตา จินยองใช้มือปาดน้ำตาอีกครั้ง หากเเต่ครั้งนี้เขาไม่ได้มองทาง

เเอ้ดดดด

เสียงเบรคดังยาวราวกับจะเเจ้งบอกเหตุให้คนอื่นได้รู้

ใบหน้าหวานซีดเผือด หักรถหลบรถบรรทุกคันใหญ่โดยไม่ทันคิด

จินยองรู้สึกวูบโหวง ร่างกายเบาหวิวไม่นานรถทั้งคันก็ตกลงสู่พื้นเบื้องล่าง

ตูม!

รู้สึกตัวอีกทีรถของเขาก็ลอยอยู่กลางทะเลเเถมกำลังจะจม จินยองพยายามถอดที่คาดเข็มขัดนิรภัยออก ก่อนจะเปิดประตูรถ หากเเต่ไม่เป็นผลเมื่อเขาดันประตูเท่าไรก็ไม่มีท่าทีขยับ รถค่อยๆจมลงสู่เบื้องล่างเรื่อยๆ จินยองกลั้นหายใจก่อนจะพยายามผลักประตูอีกครั้ง จนกระทั่งลมหายใจของเขาเริ่มหมดลง

ใครก็ได้ช่วยด้วย

จินยองทั้งถีบทั้งผลัก ออกเเรงจนเหนื่อยประตูรถก็ไม่มีท่าทีจะเปิดให้เขา

ร่างบางหลับตาอย่างสิ้นหวัง เขานั่งคิดเรื่องที่พึ่งผ่านมาก็เสียใจ นี่เขาต้องมาตายโดยที่พึ่งทะเลาะกับมาร์คมาหรอ

ถ้าเขารู้ว่ามันจะเป็นครั้งทุกท้าย เขาคงไม่ทำ

จินยองหลับตาทำใจให้สงบ สติที่มีค่อยๆเลือนลางลงทุกที ความรู้สึกสุดท้ายที่รับรู้คืออ้อมกอดของใครบางคน

////

[Mark Part]

"จินยอง!"

"จินยองตื่นสิ!"

มาร์คอุ้มร่างบางขึ้นมาจากน้ำด้วยความลำบาก มือสากตบเเก้มคนที่นอนนิ่งไม่ไหวติงให้มีสติ ลมหายใจของคนในอ้อมเเขนเเผ่วเบาจนมาร์คกลัว

เขาวงร่างบางลงบนพื้นเบามือ จัดการทำปฐมพยาบาลเบื้องต้น ปั้มหัวใจเเละผาบปอด มาร์คทำเเบบนั้นอยู่นานจนกระทั่งคนที่นอนหมดสติเมื่อครู่กระตุก เเละสำลักน้ำออกมา

"จินยอง!" ชายหนุ่มเอ่ยเรียกชื่อคนรักด้วยความโล่งใจ มาร์คร้องไห้โผเข้ากอดจินยองด้วยความดีใจ

"ม..มาร์ค"

"ฮึก มาร์คขอโทษนะ" เขาเอ่ยขอโทษจินยองราวคนบ้าคลั่ง กอดร่างบางเเน่นราวกับว่าจินยองจะหายไปกับอากาศ

.
.
.

เขาขับรถตามจินยองออกมา มาร์คคิดว่าเขาควรทำอะไรสักอย่างไม่ใช่ให้คนรักวิ่งหนีไปเเบบนั้น เเล้วเขาก็ทันเห็นรถของจินยองตกลงไปในทะเล...

มาร์คยอมรับว่าเขาทำอะไรไม่ถูก เขาพยายามควบคุมสติของตัวเองจากนั้นก็หาทางช่วยร่างบาง

จนตอนนี้คนที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ข้างเขาก็รอด
ตายเเล้ว เขาพาจินยองไปโรงพยาบาลเเล้ว หมอบอกว่าไม่เป็นอะไรมาก กลับบ้านได้

"มาร์ค"

"หืม"

"ขอบคุณนะ"

"ขอบคุณทำไม มาร์คต้องช่วยเเฟนตัวเองอยู่เเล้ว"

"หรอ"

"นี่ยังไม่หายโกรธเรื่องยองเเจอีกหรอ มาร์คกับยองเเจไม่มีอะไรกันจริงๆนะ"

"หรอ"

"เห้อ สงสัยมาร์คคงต้องบอกความจริงเเล้ว" ผมถอนหายใจออกมาอย่างหมดหดทาง ถ้าไม่บอกจินยองก็จะยังคงโกรธเเบบนี้ต่อไปเเน่ๆ

"อะไรอะ"

"จริงๆเเล้วมาร์คขอให้ยองเเจช่วยเรื่องนึงนะ" ผมบอกร่างบาง สายตาก็จ้องมองถนนตรงหน้า

"เรื่องอะไร?"

"วันเกิดจินยองนั่นล่ะ เห้อ ไม่เซอร์ไพรสเเล้ว" ผมพูดออกมาอย่างปลงๆ

เอาเหอะ ไม่อยากทะเลาะกับจินยองเลย

"หือ มาร์คว่าไงนะ" คนข้างกายเขาเอียงคอมองอย่างน่ารัก ทำเเบยนี้เขาก็โกรธไม่ลงกันพอดี

"ก็มันจะถึงวันเกิดนายเเล้วไม่ใช่หรือไง มาร์คเลยขอให้ยองเเจช่วยจัดงานให้นาย คิดไว้ว่าจะเซอร์ไพรสซักหน่อย เห้อ" ผมถอนหายใจออกมาอีกรอบ

"อ่า.." คนข้างกายเขาพยักหน้าหงึกหงัก

"..." ผมก็ขับรถต่อไป ในใจนี่เฟลสุดๆ กะจะเซอร์ไพรส ที่ไหนได้ เห้อ เเผนพังไม่เป็นท่าเลย


อย่าให้รู้นะว่าใครที่เป็นคนส่งรูปเจ้าปัญหานั่นให้จินยอง พ่อจะจับสับจับต้มเเดกให้หมด

"ขอโทษนะ" เสียงพูดอ่อยๆของจินยองทำให้เขาต้องเหล่ตามองนิดๆ

"ช่างมันเถอะ" ผมบอกปัดไป เออ ช่างเเม่งเเล้ว เอาไว้ทำอย่างอื่นให้ก็ได้

"มาร์ค"

"หืม" เขาขานรับเสียงเรียกของคนรักเบาๆ


จุ๊บ


"อย่าโกรธจินยองเลยนะ"

เชี่ย

จินยองจุ๊บเเก้มผม

ร้อยวันพันปี คุณชายปาร์คผู้เย่อหยิ่งไม่เคยทำอะไรเเบบนี้

ให้ตายเหอะ

ผมตกใจจนเกือบหักรถชนเสาไฟฟ้าข้างทางเเล้วมั้ยละ

"..." ผมหันหน้าไปมองจินยองอย่างอึ้งๆ เป็นเเฟนกันมาจะปีนึงเเล้ง ทำได้มากสุดเเค่จับมือ คุณคิดดูดิ ปีนึงเลยนะเว้ย

เเต่เมื่อกี้คนหวงตัวพึ่งเอาปากนิ่มๆมาเเนบกับเเก้มผม

เหี้ย เขิน

"ดีกันนะ"

"..." จินยองยื่นนิ้วก้อยมาตรงหน้าผมเเล้วส่ายไปมา ผมเหล่มองอีกคนเเล้วกลับมาสนใจเส้นทางบนถนนต่อ

"ดีกันน้าาาาา"

"หึ" ผมอมยิ้มนิดๆก่อนจะปล่อยมือนึงจากพวงมาลัยขับรถ ยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวกับฝ่ามือบาง

"รักนะมาร์ค"

"อืม"

"รักมากเลย"

"อื้ม"

ผมยิ้มเเก้มเเทบเเตก นานๆทีจินยองจะเลิกบอสใส่ผมนะเนี่ย โอ้ยให้ตายเหอะ พอเลิกบอสทีก็โคตรน่ารัก ทำไมต้องน่ารักขนาดนี้ด้วยวะจินยอง โอ้ย!!!!!



----------------

โอ้ยยยย จินยองเลิกบอสทีก็น่ารักงี้เเหละมาร์ค ทำใจนะๆ #shademj

Request by @Thinkofmark เเงง ขอโทษด้วยค่ะที่อัพช้า~~TT