-P A P A-
กริ้ง
“ทั้งหมด625บาทครับ”
“ไม่ต้องทอน” ฝ่ามือบางยื่นธนบัตรสีเเดงให้อีกฝ่ายเจ็ดใบพร้อมรับกล่องสีเเดงสดมาถือไว้ก่อนจะเปิดประตูเดินเข้าห้อง
“ขอบคุณที่ใช้บริการครับ” เขาได้ยินเสียงพนักงานส่งอาหารดังตามมาเเต่เขาไม่ได้สนใจ ร่างบางนำกล่องสีเเดงสดที่ภายในมีพิซซาหน้าฮาวายเอี้ยนรอเขาอยู่วางบนโต๊ะก่อนจะหยิบกินด้วยความหิวโหย
อร่อยจัง~~
กริ้ง
“อ้ะ...” ร่างบางเดินไปเปิดประตูอีกครั้งเมื่อเสียงกริ่งดังขึ้น เเต่เเล้วร่างทั้งร่างกลับลอยหวือเข้าสู่อ้อมกอดของคนที่พึ่งมาใหม่เเทน
กลิ่นหอมที่เเสนคุ้นเคย
กลิ่นที่เขาคิดถึง
“ป๋า! ป๋ากลับมาหาหนูเเล้ว!!” ร่างบางกอดตอบอีกคนทันทีที่ประมวลผลได้ว่าคนคนนี้คือใคร
“คิดถึงหนูมากเลยค่ะ”
“ไม่เชื่อหรอก ไปฮ่องกงเจ็ดวัน ไม่เห็นมีข้อความสักข้อความ” คนตัวเล็กกว่าผละออกห่างจากอีกคนเมื่อนึกได้ถึงสิ่งที่คนตรงหน้าทำกับเขาไว้
“หนูก็รู้ว่าป๋าไปกับภรรยา” คนเเก่กว่าเอ่ยอย่างอ่อนใจ เห็นใบหน้ายู่ของอีกคนเเล้วเขาล่ะอยากจะจับมาฟัดให้จมเขี้ยว
“ฮึ หนูก็เเค่เมียเก็บสินะ”
“โถ่ ไม่เอาสิคะ นี่ ป๋ามีของฝากมาให้หนูด้วยน้า” คนเป็นป๋าพูดพลางโอบไหล่หอมหัวคนเด็กกว่าเเล้วชูถุงสีดำในมือขึ้นมาตรงหน้า ดวงตากลมโตใต้เเพขนตางอนยาวนั้นเบิกกว้างขึ้นด้วยความดีใจจนลืมความน้อยอกน้อยใจเมื่อครู่ไปหมด
“นี่มันรองเท้านี่หนูอยากได้นี่!”
“ใช่ค่ะ ป๋าให้นะ หายโกรธป๋านะคะ” ร่างบอบบางคว้าถุงไว้ในมือก่อนจะเปิดดูของข้างในด้วยดวงตาที่ลุกวาว
“ก็ได้ฮะ เเล้วป๋ากินข้าวมาหรือยัง” รอยยิ้มสดใสถูกส่งมาพร้อมประโยคคำถามทั่วไป เเต่กลับทำให้มาร์คหัวใจเต้นผิดจังหวะเอาได้ง่ายๆ
มาร์คน่ะมีอีหนูอยู่ในคลังเยอะเเยะ ทั้งที่ภรรยาของเขาเคยรู้ รู้อยู่ เเละไม่รู้ เเน่นอนว่าปาร์ค จินยองอยู่ในสถานะหลังสุด เด็กคนนี้น่ะ เป็นเหมือนเเรงใจในการมีชีวิตอยู่ต่อของเขา รอยยิ้มของจินยองสว่างสดใส เสียงหวานเจื้อยเเจ้วยามอีกคนพูดจาฉะฉานด้วยความมั่นใจเป็นสิ่งกระตุ้นอารมณ์ชั้นเยี่ยมยามที่ได้ร่วมรัก
ตัวเขาน่ะหลงเด็กคนนี้มากที่สุดเเล้ว ขนาดภรรยาที่เเต่งงานอยู่กินด้วยกันจนมีลูกเรียนชั้นประถมเขายังยอมได้ไม่เท่ากับที่ตัวเองยอมให้จินยองเลย
ก็ใครใช้ให้เด็กคนนี้น่ารักน่าฟัดขนาดนี้ ถ้าเป็นไปได้เขาอยากจะล่ามอีกคนไว้กับเตียงให้มีเพียงเเค่เขาคนเดียวที่ได้มองเห็นใบหน้าสวยหวานนี้ด้วยซ้ำไป
อ่า
น่าลองเเฮะ
“ยังเลย หนูกินอะไรอยู่” เขาเอ่ยตอบร่างเล็กพร้อมกับเดินไปยังโซฟาสีครีมกลางห้องที่เขาเป็นคนซื้อให้
ไม่สิ ไม่ใช่เเค่โซฟา
เเต่เป็นทั้งห้องนี้ที่เขาเป็นคนซื้อให้จินยองเองทั้งหมดเลยต่างหาก
“พิซซ่าฮะ คุณป๋ามากินด้วยกันนะ” จินยองเอ่ยอ้อนเขาพลางดึงตัวให้นั่งลงข้างกัน มาร์คหยิบพิซซ่าออกมาจากถาดหนึ่งชิ้นขึ้นมากัดด้วยความหิวเช่นกัน
พอลงจากเครื่องเขาก็รีบตรงมาหาร่างบางทันที
คิดถึงเสียงหวานๆของจินยองจะเเย่เเล้ว
“คุณป๋าเหนื่อยไหมฮะ ให้หนูนวดให้ไหม”
“อืม เอาสิ” ร่างบางเดินอ้อมมาทางด้านหลังเขาพลางบีบนวดไหล่ให้อย่างเอาอกเอาใจ มาร์คนั่งกินพิซซ่าด้วยความสบายใจอย่างที่เป็นประจำยามได้อยู่ใกล้ร่างเล็ก
“ป๋า...หนูขอกินคำนึงสิ”
มาร์คยื่นพิซซ่าไปทางริมฝีปากอวบอิ่มที่อ้ารับชิ้นพิซซ่าจากมือเขา ฟันของอีกคนขบกัดนิ้วเขาอย่างหยอกล้อ
“อยากกินไอติมไหม” ประกายตาสื่อความหมายถูกส่งไปยังร่างเล็กที่เเลบลิ้นเลียริมฝีปากสีเชอร์รี่ของตัวเองก่อนเอ่ยตอบ
“อยากฮะ ไม่ได้กินมาหลายวันเเล้ว”
มาร์คลุกขึ้นคว้าอีกคนเข้ามาบดจูบอย่างโหยหา เจ็ดวันเหมือนเจ็ดปี ทั้งที่ตอนเเรกเขาคิดไว้ว่าจะพาจินยองไปฮ่องกงด้วยกันเมื่อหนึ่งอาทิตย์ก่อน เเต่ภรรยาของเขาดันอยากไปเที่ยวฮ่องกงพอดี มาร์คจึงต้องเลือกหล่อนตามหน้าที่สามี
“อื้อ” มาร์คไม่ปล่อยให้จินยองได้พูดอะไรจนกว่าเขาจะจูบจนพอใจ ลิ้นร้อนไล่กวาดไปทั่วโพลงปากชื้นเเฉะ จินยองจูบตอบเขาจนเกิดเสียงดูดดุนดังไปทั่วห้อง
“ปะ..ป๋าฮะ ไปที่เตียงกันเถอะ” ดวงตาฉ่ำน้ำสบมองเขาอย่างยั่วยวน เขาเดินไปยังเตียงนอนสีขาว มาร์คนั่งลงบนเตียงจ้องมองร่างเล็กที่นั่งลงบนพื้นอย่างรู้หน้าที่
“กินสิ”
“รออยู่เลยฮะ” ฝ่ามือบางค่อยๆรูดซิปกางเกงของเขาลงก่อนจะคว้าเเท่งเนื้อของเขาขึ้นมารูดรั้งด้วยดวงตาเป็นประกาย
สายตายั่วยวนมาพร้อมกับลิ้นเล็กที่เเลบเลียส่วนหัวเเท่งเนื้อของเขา มาร์คมองภาพตรงหน้าตาไม่กระพริบ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าจินยองในตอนนี้เป็นราวกับเเมวตัวน้อยที่กำลังเลียเเท่งไอติมอยู่จริงๆ
เเถมยังเป็นไอติมร้อนเสียด้วย
“อ่า” มาร์คคำรามอย่างสุขสมเมื่อริมฝีปากอิ่มครอบครองเเก่นกายเขา มาร์คยึดจับเส้นผมของอีกคนไว้ก่อนจะกระเเทกกระทั้นร่างกายเข้าออกตามห้วงอารมณ์ที่พุ่งสูง
ก่อนที่เขาจะเเตะขอบสวรรค์พร้อมน้ำสีขาวขุ่นที่ถูกปลดปล่อยในโพลงปากชื้นเเฉะ
“อร่อยจัง” ร่างบางกลืนน้ำสีขาวลงลำคอ ลิ้นเล็กเเลบเลียขอบปากเเละเลียทำความสะอาดเเท่งเนื้อของเขาอย่างน่ารัก
เเต่ว่านะ
แปะ!
“ใครบอกให้หนูกลืนคะ” มาร์คใช้เเท่งเนื้อร้อนตบเข้าที่เเก้มนิ่มของร่างบาง จินยองมองเขาด้วยดวงตาสั่นไหว
“หนูกินไม่ได้หรอฮะ”
“ไม่ได้” มาร์คดึงเส้นผมของจินยองให้เงยหน้ามองเขา ดวงตาคมสบกับเเววตาสั่นไหวของร่างเล็กก่อนจะใช้เเท่งเนื้อลูบไปตามโครงหน้าหวานอย่างหลงใหล “เด็กดื้อต้องโดนลงโทษนะคะ”
“ลงโทษหนูเลยฮะ”
จินยองปีนขึ้นมาบนตักเขาก่อนจะเเนบริมฝีปากลงมา ลิ้นเล็กโต้ตอบลิ้นของเขาที่กวัดเกี่ยวดูดดุนอยู่ในโพลงปาก น้ำสีใสไหลตามมุมปากอิ่ม ร่างสูงพลิกกายคร่อมคนหน้าหวานไว้ เขาพละออกมาหยิบของเล่นใต้เตียงด้วยความเคยชิน
กุญเเจมือสีเงินที่มีขอบเป็นขนฟูสีเเดงถูกคล้องไว้กับข้อมือบาง สัมผัสเย็นเฉียบที่ข้อมือไม่ได้ทำให้จินยองสลดลงเลยสักนิด เสียงเจื้อยเเจ้วยังคงพูดจ้อไม่หยุด
“ล่ามหนูไว้เเบบนี้จะปล่อยหนูตอนไหนหรอฮะ”
“อยากให้ปล่อยก็ต้องทำตัวดีๆนะคะ” มาร์คว่าพลางปลดกางเกงของคนตัวบางออก ถกเสื้อสีซีดให้เลิกขึ้นจนเห็นตุ่มไตที่ชูชันด้วยเเรงอารมณ์
“เเล้วถ้าหนูอยากให้มาร์คทำเเรงๆต้องทำตัวยังไง” มาร์คชะงักจากการปลดเข็มขัดกางเกงของตัวเอง จ้องมองคนที่ถูกคล้องข้อมือทั้งสองข้างติดกันไว้เเต่ก็ยังคงไม่หยุดยั่วเขา
“ร่านมากระวังจะเดินไม่ไหว”
“ก็คิดถึงมาร์คนี่นา....คิดถึงจนตัวสั่น” จินยองใช้เท้าลูบไล้ต้นขาเเกร่ง เรียวขาขาวที่มีเพียงชั้นในตัวบางขยับขึ้นลงสัมผัสส่วนกลางลำตัวของคุณป๋าที่อายุย่างเข้าสี่สิบเเต่หุ่นกลับฟิตราวกับเด็กอายุยี่สิบปลายๆ
“หึ” มาร์คหัวเราะในลำคออย่างถูกใจ เขาถอดเสื้อออกเผยให้เห็นกล้ามหนาเเน่นที่ดูเเลมาอย่างดี ตามด้วยกางเกงเเละชั้นในสีขาว ปล่อยให้เเท่งเนื้อของเขาชูชันสู่สายตาของอีกคนบนเตียง
“อ้ะ อ..อื้อ” จินยองครางเสียงหลงเมื่อริมฝีปากของอีกคนครอบครองยอดอกเขา คุณป๋าเลียรอบฐานพร้อมขบกัดอย่างหมั่นเขี้ยว มืออีกข้างก็ล้วงช่องทางด้านหลังของเขาเพื่อเปิดทางให้อะไรที่ใหญ่กว่า
เจลหล่อลื่นถูกหยิบยกขึ้นมาใช้เมื่อนิ้วที่สามถูกส่งเข้ามาภายในกาย
“อะ..อึ่ก” จินยองน้ำตาซึมเมื่อเเท่งร้อนของมาร์คสอดใส่เข้ามาในร่างกายเขา เพียงเเค่ส่วนหัวก็ทำเอาร่างเเทบเเหลกสลาย
ดวงตากลมโตช้อนมองอีกคน เขาใช้เเขนคล้องคอมาร์คไว้ก่อนจะคลายเเรงหดเกร็งที่ช่องทางด้านหลัง มาร์คจูบซับเปลือกตาเขาอย่างปลอบโยน ก่อนที่อีกฝ่ายจะเข้ามาได้จนสุด จินยองรู้สึกปวดร้าวไปทั้งร่างราวกับกำลังโดนฉีกให้เป็นชิ้นๆเมื่อมาร์คกระเเทกเข้ามาอย่างไม่ออมเเรง
ไม่ถนอมกันเลยซักนิด
เเต่นี่เเหละ เซ็กส์ในเเบบที่จินยองชอบ
“ฮะ...ป๋าฮะ ขยับสิ” จินยองอ้อนวอนด้วยดวงตาฉ่ำน้ำ มาร์คเริ่มต้นจังหวะด้วยความเนิบนาบ ไม่รู้ว่าอีกคนจงใจเเกล้งกันหรือเปล่า เเต่จินยองไม่ชอบเเบบนี้เอาเสียเลย
“เเรงอีกฮะ อื้อ ม..มาร์ค เเรงอีก อ้ะ” ร่างทั้งร่างเเอ่นโค้งรับสัมผัสจากอีกคนอย่างยินดี ลำเเขนเล็กยกขึ้นคล้องคออีกฝ่าย มาร์คเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นตามคำขอ จินยองจิกเล็บลงไปบนเเผ่นหลังหนาเพื่อระบายอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านอยู่ในช่องท้อง เขาเปล่งเสียงครางอย่างสุขสม ริมฝีปากหยักบดจูบลงมาอย่างรุนเเรง ขบกัดปากเขาจนเเสบไปหมด
อ่า
เร้าอารมณ์เก่งจริง
“ครางดังๆสิคะ คิดถึงป๋ามากไหมหืม”
“ฮ..ฮะ คิดถึง อ้ะ มาก อื้ออ” เขาครางไม่เป็นภาษาเมื่อคนตัวหนากระเเทกกายเข้ามาโดนจุดกระสันจนร่างทั้งร่างสั่นเทา ครางรับคำขอของมาร์คดังลั่นอย่างเอาใจ
“เสียว...เสียวฮะ”
“ชอบไหมคะ”
“อื้อ” เหมือนสติกำลังหลุดลอยไปกับอากาศ เสียงร่างกายที่กระทบกันดังจนน่าอาย จินยองกำลังถูกอีกคนกระเเทกจุดเสียวติดต่อกันเป็นจังหวะรัวเร็ว ร่างทั้งร่างสั่นคลอนเกินจะควบคุม
“ตอบสิคะ ดื้ออีกเเล้วนะ” เมื่อไม่ได้รับคำตอบที่ต้องการมาร์คจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงขัดใจ ลำเเขนเเกร่งช้อนอุ้มเขาขึ้นยืน มาร์คดันเขาชิดกำเเพงก่อนจะสอดใส่ด้วยจังหวะที่เร็วขึ้นจนสติพร่าเลือน
“ช...ชอบฮะ เร็ว...อ้ะ อ้ะ” เสียงหวานเอ่ยตอบพร้อมห้วงอารมณ์ที่ถูกจู่โจมอย่างรุนเเรง ประโยคต่อท้ายที่ว่า ‘เร็วไปเเล้ว’ จึงถูกส่งออกมาไม่หมด
“อยากให้เร็วอีกหรอคะ”
“อ..อย่าเเกล้งหนู อ้ะ อื้อ ฮื่อ”
พูดไปก็เท่านั้น ทำอย่างกับว่ามาร์คจะฟังเขา ร่างทั้งร่างสั่นคลอน กายเเกร่งกระเเทกเข้าหาเขาถี่ยิบ เสียงกระทบกันของร่างกายทำเอาจินยองใบหน้าเห่อร้อน
“จะ..จะเเตกเเล้วฮะ”
“อ้ะ อ้า” เขาครางรับเมื่อถึงจุดสูงสุดของห้วงอารมณ์ มาร์คกระเเทกกายอีกสองสามครั้งก่อนจะถอนตัวออก จินยองรีบเกี่ยวเอวสอบไว้ทันที
“ยังไม่หายคิดถึงเลยฮะ” เขาเอ่ยอ้อนอีกคนตาใส เกาะเกี่ยวร่างตรงหน้าไว้เเน่น
“อีกรอบพอเเล้วนะคะ” มาร์คดันส่วนกลางลำตัวของเขากลับที่เดิม จินยองผวาจิกเล็บบนเเผ่นหลังเขาพร้อมสูดปากอย่างเสียวซ่าน
“ซี้ดด อีกสองรอบไม่ได้หรอ”
“คิดถึงจริงๆนะ” เมื่อถูกสายตาคมดุกลับมาจินยองจึงตีหน้าเศร้าเเล้วหอมเเก้มสากไปหนึ่งที มาร์คกัดไหล่เขาด้วยความหมั่นเขี้ยว
เจ็บใช้ได้เลย
“ถ้าหนูยังไม่หยุดยั่ว ถึงพรุ่งนี้จะป่วย ป๋าก็ไม่ให้พักหรอกนะคะ” เสียงทุ้มพูดพลางตีตราความเป็นเจ้าของร่างบางในอ้อมเเขน รอยสีกุหลาบถูกเเต่งเเต้มผิวขาวเนียนยิ่งขับให้ปาร์คจินยองชวนมองยิ่งกว่าเดิม
“เเล้วใครให้ป๋าอดละฮะ หนูจะรัดป๋าเเรงๆเลยคอยดู”
ปากดีเเบบนี้ไงเขาเลยไปไหนไม่รอดสักที
อย่างนี้ต้องลงโทษให้หนักกว่าเก่าเสียเเล้ว
อ่า
เข็มขัดของเขาไปไหนนะ?
Talk
เเวะมาวูบวาบเบาๆเเล้วก็จะไปนอนเเล้วค่ะ กำลังฝึกเขียนdirty talkไว้ใช้กับเรื่องหลักอยู่ ดีไม่ดียังไงคอมเม้นต์ให้เราอ่านหน่อยนะคะ อยากรู้ว่าเขียนออกมาได้ดีหรือยังงง ทวิตติด #shademj ก็ได้เน้อ เราจะรออ่านน้าาาา sweet dreamนะคะทุกคน/จุ๊บ
