-M Y C A T-
"เเมวน้อย" เสียงทุ้มดังขึ้นข้างใบหู เปลือกตาสีอ่อนค่อยๆกระพริบถี่ก่อนจะลืมตา เเก้วตาสีนิลเหม่อลอย ราวกับยังไม่ได้สติ ทำให้คนที่นอนอยู่ข้างๆต้องเรียกอีกรอบเพื่อให้อีกคนหันมาสนใจ
"เเมวน้อย"
"พี่มาร์ค!" เมื่อใบหน้าหวานหันไปตามเสียงก็เจอเข้ากับใครอีกคนที่เขารู้จักดี จินยองดิ้นหนี เเต่ข้อมือทั้งสองข้างที่ถูกมัดไว้กับหัวเตียงไม่สามารถทำให้เขาดิ้นได้ถนัดนัก
ลมเย็นพัดผ่านร่างกายเขา เมื่อนั้นจินยองถึงพึ่งรู้ตัวว่าตนเองถูกเปลื้องผ้า
"พี่มาร์คจะทำอะไร!" จินยองดิ้นพล่านยามพี่รหัสสุดหล่อเคลื่อนกายที่เปลือยเปล่าไร้อาภรณ์มาทาบทับตัวเขา
"พี่จะทำให้เเมวน้อยมีความสุขไงครับ"
"พี่มาร์คปล่อยผม!" จินยองดิ้นพล่าน พยายามหลบหนีสัมผัสจากอีกคน
"จุ๊ๆ อย่าเสียงดังสิเเมวน้อย" มาร์คเเตะนิ้วที่ริมฝีปากเขา
"อีกเดี๋ยวยาก็ออกฤทธิเเล้ว"
ยา!?
"ยาอะไร" จินยองถามด้วยความระเเวง มาร์คเอายาอะไรให้เขา เเล้วยานั้นมันมาอยู่ในตัวเขาได้อย่างไร
"ยาเพิ่มความสนุกในน้ำส้มไงครับ" มาร์คหัวเราะในลำคอ จินยองมองอีกคนด้วยความไม่อยากเชื่อ
พี่มาร์ค
พี่รหัสเเสนใจดี
พี่ชายที่อ่อนโยน
พี่ชายที่เขาไว้ใจ
ใช่คนคนนี้จริงๆหรือ
"ปล่อยผม!" จินยองดิ้นอีกครั้ง เเต่ครั้งนี้กลับยากกว่าเก่าเพราะมาร์คบดเบียดร่างกายลงมาหาเขา ยิ่งเขาดิ้นมากเท่าไหร่
ส่วนนั้นของมาร์คก็ถูกขาเขามากเท่านั้น
"พี่มาร์ค ผมขอร้อง" น้ำตาไหลออกจากหางตามาร์คเลื่อนนิ้วปาดน้ำตาให้ด้วยความอ่อนโยน เเต่คำพูดกลับยิ่งทำให้น้ำตาไหลริน
"ทำให้พี่มีความสุขก่อนสิครับคนดี"
จินยองเริ่มร้อน มันเริ่มจากใบหน้า ลำคอ เเล้วลามมาจนถึงจุดกลางลำตัว เหงื่อไหลซึมตามขมับทั้งที่เเอร์ในห้องนี้เย็นเฉียบ ร่างบางบิดเรียวขาเข้าหากันตามสัญชาตญาณ
"ได้เวลาเเล้ว" มาร์คลุกขึ้น เเกะเชือกที่มัดข้อมือของเขาออก ฝ่ามือบางเป็นอิสระเเล้ว เเต่เเทนที่เขาจะใช้มันผลักไสชายหนุ่มไปให้พ้น กลับกลายเป็นว่าถูกยกเเขนโอบรอบลำคอหนา เล็บจิกเข้าที่เนื้อของคนบนร่างอย่างต้องการระบายอารมณ์
ไปหมดเเล้ว
สติของเขาไปหมดเเล้ว
เขาปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลทั้งปวง มาร์คลูบไล้เรียวขาเขา เเผ่วเบา ยั่วยวน มันทำให้จินยองเคลิบเคลิ้มกับสัมผัสเเสนวาบหวาม ขาขาวทั้งสองข้างถูกจับเเยกออก ร่างบางทำตามอย่างว่าง่าย
ไม่รู้ว่าที่ทำตามนี่เป็นเพราะฤทธิยาหรือฤทธิอารมณ์ เเต่ถ้าจะให้หยุดตอนนี้
จินยองก็บอกเลยว่าเขาทำไม่ได้
"พี่มองนายมานานมาก" มาร์คพูดขึ้นติดจะเพ้อตอนพรมจูบทั่วทั้งใบหน้าเเละลำคอเขา
"นายโคตรเซ็กส์"
"ขอเข้าไปนะ" สัมผัสหยาบจากนิ้วเรียวสอดเข้ามาในตัวของจินยอง ร่างบางครางหวิว จิกเล็บที่ไหล่ของมาร์คระบายความเสียวซ่าน ริมฝีปากถูกบดคลึง ดูดเม้ม ยอดอกของเขาถูกนิ้วเรียวปรนเปรอ จินยองเเทบคลั่งตายกับความเสียวซ่านที่เเผ่ไปทั้งตัว ร่างบางเผลอตอบรับจังหวะที่มาร์คสอดใส่นิ้วเข้ามาด้วยความเคลิบเคลิ้ม
"อ่า เเมวน้อยอย่ายั่วนักซี่" จินยองเริ่มฟังที่มาร์คพูดไม่รู้เรื่อง เขารู้เเค่ว่าตอนนี้อยากปลดปล่อย ร่างทั้งร่างกระตุกเกร็ง ของเหลวสีขุ่นเปรอะเลอะหน้าท้องเขา จินยองครางหวิวยามมาร์คเพิ่มจำนวนนิ้ว ส่วนกลางลำตัวเเข็งขืนอีกครั้ง
"อ้ะอ้ะ" ริมฝีปากหนาเลื่อลงมาปรนเปรอที่ยอดอกเขา จินยองครางอย่างกลั้นไม่อยู่ เล็บจิกที่ผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่
"เร็วอีก" เสียงหวานเอ่ยเร่งคนบนร่าง จังหวะถูกเร่งให้เร็วขึ้น นิ้วที่สามของมาร์คเข้ามาในตัวเขา
"อ้ะอ้ะอ้ะ" มาร์คเร่งจังหวะชักเข้าออกเร็วจนจินยองกลั้นใจ น้ำสีขุ่นถูกปลดปล่อยจากร่างกายขาวผ่องอีกครั้ง ริมฝีปากร้อนของมาร์คยังคงดูดดึงยอดอกเขา จินยองพยายามผลักไหล่ของอีกคนออก เเต่เรี่ยวเเรงที่มีก็เหมือนจะหายไปกับสายน้ำที่พึ่งถูกปลดปล่อยจากร่างกาย เขานอนนิ่ง จิกเล็บกับเตียงนอนระบายความเสียวซ่าน
"เเมวน้อย" มาร์คเลื่อนใบหน้าลงให้ต่ำกว่าเดิม จินยองตาโต เเต่ก่อนจะได้เอ่ยห้ามอะไรมาร์คก็ครอบครองตัวตนของเขาจนมิดด้าม ร่างบางบิดเร่า ความเปียกชื้นที่ไม่เคยได้รับกำลังทำให้เขาเป็นบ้า จินยองลุกขึ้นนั่ง ก้มมองใบหน้าครึ่งบนของคนเป็นพี่ ฝ่ามือจิดทึ้งผมของอีกคนด้วยเเรงอารมณ์
"อ่า มาร์ค" มาร์คเร่งจังหวะให้เขา จินยองเผลอกระเเทกสะโพกใส่โพรงปากชื้น มาร์คโลมเลรย ปรนเปรอเขาจนหยดสุดท้าย
"ชอบไหม" จินยองไม่ตอบ ต้องบอกว่าตอบไม่ได้มากกว่า เพราะเขาหมดเเรงเเล้ว เเต่เหมือนว่ายาที่มาร์คมอมเขาจะยังไม่หมดฤทธิ ร่างกายของจินยองตอบรับสัมผัสจากอีกคนทันที เพียงเเค่มาร์คเเตะมัน
"ฮื้อ ปล่อยผม" มาร์คเเยกขาเขาออก ก่อนจะเเทรกตัวลงมาที่หว่างกลาง จินยองพยายามถดตัวหนี เเต่คนเเก่กว่าก็จับร่างเขาให้ฝังกับตัวตนของมาร์คจนสุดในคราเดียว
"อ๊า"
"ฮ่า" มาร์คครางสุขสม เขาเริ่มขยับสะโพกเข้าออก จังหวะเนิบนาบในตอนเเรกถูกเร่งให้เร็วขึ้นด้วยเเรงอารมณ์ ดวงตาปรือปรอยมองมาที่เขา ริมฝีปากเเดงเจ่อของเเมวน้อยของเขาช่างยั่วยวน
มาร์คก้มลงเเสดงความเป็นเจ้าของที่ไหล่มน ปมเรียบเนียนของจินยองทำให้มาร์คขบฟันเเรงๆด้วยความหมั่นเขี้ยว สะโพกสอบยังทำงานได้ดี เขาไล่ตีตราร่างนี่จนทั่ว ตัว
"อ้ะอ้ะ มาร์ค"
"พี่รักนาย รักนายเหลือเกิน" มาร์คว่าเสียงเเผ่วข้างใบหูเเดงระเรื่อของจินยอง ร่างบางจิกเล็บระบายความเสียวซ่าน ตอนนี้จินยองฟังอะไรไม่รู้เรื่องอีกเเล้ว เขาจับใจความคำที่มาร์คพร่ำบอกเขาอยู่ตอนนี้ไม่ได้ เขายอมรับ เขามีความสุข มีความสุขมาก
มาร์คปรนจูบให้เขาจนกระทั่งอีกคนถึงฝั่งฝัน จินยองนอนหอบหายใจ ดูเหมือนยาที่มาร์คให้เขากินจะหมดฤทธิเเล้ว จินยองใช้เเรงทั้งหมดที่มีผลักอีกคนให้ถอยห่าง ก้มลงหยิบชุดนักเรียนของเขาขึ้นมาสวมลวกๆ ก่อนจะดึงผ้าปูที่นอนขึ้นมาปิดบังร่างกายเอาไว้ มาร์คทิ้งตัวลงข้างเขา จินยองหันหลังหนี เเต่ฝ่ามือหนาก็โอบรอบเอวเขาก่อนจะดึงเข้าไปไว้ในอ้อมกอด
นิ้วเรียวเกี่ยวคอเสื้อเชิ้ตที่ไม่ได้ติดกระดุมลงมาจนเห็นไหล่ขาวมนที่มาร์คตั้งใจทำรอยคิสมาร์กไว้ พรมจูบอีกครั้งจนทั่วทุกอณูก่อนที่มาร์คจะซุกหน้าลงกับเเผ่นหลังเล็กที่สั่นเทา
"พี่รักเเมวน้อยนะ"
"ผม...เกลียด...พี่ ฮึก"
Talk
เป็นตอนวูบๆที่มาจากรูปปรากอบบบบ ขอบคุณเเฟนอาร์ตน่ารักๆจากพี่กิ๊ฟค่ะ ฮริ้ง หวีดได้ในเเท็ก #shademj นะคะ^^
เดี๋ยวจะติดใจนะน้องงงงงง 5555
ตอบลบ