VALENTINE's DAY #MarkJin

-V A L E N T I N E ' S D A Y-

มาร์ค ต้วน กำลังประสบเข้ากับวิกฤตหนักหน้าร้านขายดอกไม้

ดอกกุหลาบสีชมพูเเซมขาวก็สวย

ถ้าเอาเป็นดอกสีเเดงเเซมชมพูขาวก็สวยอีก

เเต่มันซ้ำ

มันซ้ำกับของขวัญปีที่ผ่านมาที่เขาให้กับเเฟนเด็กของตนเอง

ทุกครั้งที่ถึงวันครบรอบมาร์คมักจะมีของขวัญมาเซอร์ไพรสจินยองเสมอ เเต่ในวันครบรอบการคบกันอย่างเป็นทางการของมาร์คเเละจินยองในเดือนที่เเปดก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้น

ไซต์งานก่อสร้างที่เจจูซึ่งมาร์คเป็นผู้ดูเเลเกิดปัญหา มันช่วยไม่ได้เมื่อเขาเป็นเจ้านายเเละคนที่ทำให้เกิดเรื่องคือผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาของเขา มาร์คจึงต้องบินไปที่เจจูเเล้วจัดการเคลียเรื่องราวต่างๆ

กว่าจะเสร็จก็ปาไปตั้งสี่วัน ซึ่งมันเลยวันครบรอบของเขาเเละจินยองไปสามวัน

มาร์คกลับมาถึงบ้านด้วยความเหน็ดเหนื่อย ร่างกายหวังเพียงทิ้งตัวลงบนเตียงกว้างเเต่เมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนก็ต้องเจอกับเขื่อนน้ำตาขนาดย่อม ปาร์ค จินยอง นอนร้องไห้สะอึกสะอื้นในผ้าห่มบนที่นอนของเขา

มาร์คผงะ

สมองเริ่มประมวลผลถึงสิ่งที่กำลังจะตามมาเเละสาเหตุที่ทำให้เกิดน้ำตาบนใบหน้าของคนรักได้ทันที

มาร์คเดินเข้าไปสวมกอดจินยองจากด้านหลัง จากที่คิดเเค่กลับมาทิ้งตัวลงบนที่นอนนุ่ม ต้องปรับเปลี่ยนนิดหน่อยเพราะการมีร่างนุ่มนิ่มมาเป็นหมอนข้างก็เติมกำลังให้เขาได้ดีไม่น้อย

จินยองที่กำลังซุกหน้าร้องไห้สะดุ้งสุดตัวเมื่อมีคนเเทรกกายเข้ามาคว้าเอวของตนเข้าไปกอด เเต่พอเงยหน้ามาพบกับใบหน้าคมคุ้นเคย น้ำตาที่เหือดเเห้งก็ไหลลงมาอีกครั้ง ร่างบางออกเเรงผลักอกมาร์คให้ถอยห่างเเต่มาร์คกลับไม่ยอมเเถมยังกอดเขาเเน่นขึ้นอีก

"ฮึก มัคบ้า ทิ้งนยองไปทำงาน นยองจะไม่ให้มัคกอด ออกไปนะ ฮือ"

"จินยองพี่ขอโทษครับ เเต่งานนี้เป็นงานด่วนจริงๆ ถ้าพี่ไปไม่ทันบริษัทของพี่อาจจะเจ๊งเลยนะ" มาร์คเอ่ยบอกจินยองเสียงนุ่ม เขาเข้าใจดีถึงความน้อยใจของเจ้าตัวเล็ก การที่จะพูดจาร้ายใส่กันในตอนที่ใครคนหนึ่งกำลังโมโหมันมีเเต่ทำให้เรื่องมันเเย่ลง

"ฮึก มันสำคัญมากกว่าวันครบรอบเเปดเดือนของเราเลยหรอครับ"

เจอคำถามนี้เข้าไปมาร์คถึงกับทำหน้าไม่ถูกทันที ตอนนี้มีสองทางเลือกคือ

หนึ่ง บอกไปตามตรงว่ามันสำคัญกว่าวันครบรอบนั่นล้านเท่า เเต่ผลที่ตามมาอาจจะเลวร้ายเหนือความคาดหมาย

สอง บอกไปว่าร่างในอ้อมกอดตอนนี้ก็สำคัญ สำคัญที่สุดในชีวิตพี่เเล้ว เเต่ผลที่ตามมาอาจจะเป็นคำถามอีกมากมายที่มาร์คต้องใช้สกิลการเเถสีข้างถลอกของตัวเองเพื่อเอาตัวรอด

เเต่ยังไงทางเลือกที่สองก็ยังมีทางออกมากกว่าทางเเรก

"สำคัญสิ เเต่จินยองก็สำคัญนะ พี่รีบกลับมาจากเจจูเพื่อมาหาจินยองเลยนะ ซื้อของฝากมาด้วยเยอะเเยะเลย"

"ฮือ นยองไม่เชื่อ~ ถ้านยองสำคัญมาร์คไม่ทิ้งนยองไว้คนเดียวหรอก ฮือ.." ร่างบางงอเเงเเต่ก็มีท่าทีอ่อนลง มาร์คเห็นดังนั้นจึงรีบใช้ไม้ตายทันที

"งั้นเดี๋ยวพี่จะทำให้จินยองรู้เองว่าจินยองสำคัญกับพี่ขนาดไหน" พูดจบริมฝีปากหยักก็กดทับลงบนปากอิ่มของร่างบางมอบความหวานให้กันเเละกันไม่หยุดหย่อน

ซึ่งถ้าในวันวาเลนไทน์ที่ใกล้จะถึงนี้เขาทำพลาดอีก มันจะกลายเป็นเเผลในจิตใจคนรักอย่างเเน่นอน

มาร์คยืนเลือกดอกไม้อยู่นานจนเพื่อนสนิทอย่างหวัง เเจ็คสัน ทนรอไม่ไหวเพราะเขาก็มีนัดที่ต้องไปทำเช่นกัน ยิ่งใกล้วันเเห่งความรักซึ่งเขาต้องจัดเตรียมของให้เเฟนของตนเองอีก

"ไอ้มาร์ค มึงจะเลือกอีกนานมั้ยวะ" เเจ็คสันเดินเข้าไปถามเพื่อนเสียงดัง เขาเลยเวลานัดกับเเบมเเบมมานานมากเเล้ว

"ก็กูไม่รู้จะเลือกอะไร" มาร์คตอบอย่างหัวเสีย มือหนายกขึ้นมาขยี้หัวตัวเองอย่างคิดหนัก

"เอางี้ เดี๋ยวกูจัดการให้ เดี๋ยวกูซื้อให้เอง มึงกลับไปหาเมียมึงเถอะ เพราะกูก็จะไปหาเมียกูเหมือนกัน" เเจ็คสันเอ่ยตัดบท เขาไม่อยากจะทะเลาะกับเเบมเเบมก่อนวันวาเลนไทน์หรอกนะ

"เห้ย! ได้ไงวะ เเฟนกูกูก็ต้องเลือกของขวัญเองดิ" มาร์คเอ่ยอย่างคิดไม่ตก "มึงกลับไปก่อนเลย" เขาไล่เเจ็คสันให้กลับไปทำธุระของตัวเองเเล้วหันกลับมาให้ความสนใจกับช่อดอกไม้หลากสีตรงหน้าอีกครั้ง

มาร์คเดินออกมาจากร้านดอกไม้หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง เขาตัดสินใจได้เเล้วว่าจะสั่งดอกไม้อะไรให้จินยองดี ปากหยักยกยิ้มเมื่อนึกถึงใบหน้าหวานยามได้ของขวัญของตน


วันวาเลนไทน์ในวันพรุ่งนี้ ปาร์ค จินยอง จะต้องกลายเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกอย่างเเน่นอน



14 Feb


ร่างสองร่างนอนกอดก่ายกันบนเตียงนุ่มเริ่มมีการขยับเล็กน้อยจากเจ้าของดวงตากลมโตที่ค่อยๆปรือขึ้นมาต่อสู้กับเเสงเเดดยามเช้าที่เเยงเข้าตา ร่างบางก้มมองใบหน้าคนรักยามหลับใหลเเลดูเหนื่อยล้า มือบางไล้ฝ่ามือไปตามโครงหน้าคมก่อนจะจรดริมฝีปากลงกับหน้าผากคนรักเเผ่วเบา

Rrrr

"ได้ของมั้ยครับ" จินยองเอ่ยถามปลายสายทันทีด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

"ได้ครับ พี่เตรียมของไว้ให้เเล้ว รับรองว่ามาร์คต้องชอบ" เสียงทุ้มตอบกลับอย่างมีเลศนัยเเต่เด็กอายุ 17 อย่างจินยองที่ไม่ค่อยรับรู้โลกภายนอกอันเเสนโหดร้ายจะไปรับรู้ได้อย่างไร

"ขอบคุณมากนะครับพี่เเจ็คสัน" จินยองเอ่ยขอบคุณเเจ็คสันก่อนจะกดตัดสายไป ร่างบางเอี้ยวตัวกลับมานอนซุกหน้าเข้ากับอกหนาอย่างออดอ้อนเรียกให้คนที่หลับใหลตื่นจากห้วงนิทรามองร่างเล็กที่ซุกหน้าเข้ากับอกเขาจนเเทบจะกลายเป็นคนเดียวกันด้วยความเอ็นดู มาร์ควาดวงเเขนโอบรอบเอวบางก่อนจะปิดเปลือกตาอันหนักอึ้งของตนเองลงอีกครั้ง

จินยองมีของขวัญให้มาร์คด้วยนะ



พวกเขาเรื่มทำกิจกรรมตอนเช้ากันในเวลาสิบนาฬิกาของวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ซึ่งก็ถือว่าเป็นเวลาที่โอเคสำหรับวันที่มาร์คไม่มีงานเเบบนี้

เริ่มจากช่วยป่วนจินยองในครัวเเล้วก็ตามมาด้วยการทานข้าวอันเเสนเลอะเทอะ ตอนนี้ก็ได้เวลาที่มาร์คควรจะทำอะไรให้เข้ากับธีมวันเเห่งความรักเสียที

"จินยองครับพี่มีของขวัญจะให้" มาร์คพาจินยองมาที่ร้านคาเฟ่ของเเบมเเบมที่วันนี้เขาขอซื้อโต๊ะทุกโต๊ะในร้านเเบมเเบมเพื่อจัดเตรียมงานไว้ให้คนหน้าเเมวตรงหน้า

"หื้ม อะไรหรอ" จินยองที่กำลังตื่นตากับลูกโป่งหลากสีสันที่ถูกนำมาตกเเต่งภายในร้านขานรับเสียงหวานพร้อมเบนสายตากลับมาทางคนรักของตนอีกครั้ง

"จินยองหลับตาก่อน" เมื่อได้ฟังดังนั้นจินยองก็ปิดเปลือกตาลงทันทีด้วยความตื่นเต้น

เกิดเสียงกุกกักสักพักฝ่ามืออุ่นเเละกลิ่นหอมที่คุ้นเคยก็ลอยเข้ามาเเตะจมูกพร้อมกับความเปียกชื้นที่บริเวณเเก้มของตน

จินยองเบิกตากว้างทันทีเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองโดนหอมเเก้ม เเต่เมื่อลืมตาขึ้นมาก็เจอเข้ากับช่อดอกไม้สีขาวสะอาดตาถูกห่อด้วยกระดาษสีชมพูเเละโบว์สีฟ้าอ่อนวางอยู่ตรงหน้าพร้อมกับขนมมากมายทั้งเฟอร์เรโร่ ช็อคโกเเลตหลากสีสันเเละคุณหมีสีน้ำตาลตัวใหญ่วางกองอยู่ตรงหน้าร่างบาง

จินยองหันกลับไปหามาร์คเเต่ไม่พบ ร่างบางตกใจไม่น้อยที่มาร์คหายตัวไป เเต่ป้ายบอกทางที่เขียนอยู่ด้านหลังก็ทำให้จินยองเเทบจะพุ่งตัวไปตามทางที่เขียนไว้ทันที

'ไปหลังร้านสิ มีอะไรจะให้'

ปาร์ค จินยองจำไม่ได้เเล้วว่าตัวเองมีความรู้สึกตื่นเต้นขนาดนี้ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ มือเรียวสั่นเล็กน้อยยามจับลูกบิดประตู หมุนมันด้วยใจที่เต้นตึกตัก

จินยองเบิกตากว้างกับภาพตรงหน้า ภาพที่เห็นเเบมเเบมกับเเจ็คสันยืนถือกระดาษเอสี่ในความคิดไม่ได้ทำให้จินยองเเปลกใจเท่า มาร์ค ต้วน ในชุดมาสคอตคุณกวางยืนถือป้ายขนาดเอสี่เขียนคำว่า 'รัก' ยืนอยู่ตรงกลางเเละตรงหน้าเขาพอดี

'มาร์ค รัก จินยอง'

"พีรักจินยองนะ" พูดจบมาร์คก็วิ่งโร่เข้ามาหาเขาพร้อมสวมกอดเต็มเเรง ทำเอาจินยองเซไปสองก้าว

"ม้าคใส่ชุดไรเนี่ย ฮ่าๆ" จินยองยิ้มตาหยีให้กับภาพตรงหน้า มาร์คในชุดคุณกวางก็เข้ากันดีใช่เล่น

"น่ารักมั้ย" มาร์คถอยออกจากร่างนุ่มนิ่มเเล้วหมุนตัวให้จินยองดูก่อนจะได้รับรอยยิ้มสดใสตอบกลับมา

"น่ารักมาก เห็นเเล้วอยากคร่อมเลย" จินยองเอ่ยเเซวมาร์คจนใบหน้าคมร้อนเห่อขึ้นมานิดหน่อย

"งั้นกลับบ้านกันเถอะ อยากโดนคร่อมเเล้ว" มาร์คตอบกลับพร้อมรอยยิ้มร้ายที่ถูกวาดบนใบหน้า

   /////

มาร์คไม่รู้ว่าเป็นเพราะคำพูดของเขาหรือจินยองสติไม่ปกติถึงทำให้ร่างบางตอบตกลงอย่างง่ายดาย

เขาเเละจินยองขนของทั้งหมดที่มาร์คเป็นคนซื้อให้ขึ้นรถก่อนที่มาร์คจะนั่งประจำที่คนขับเเล้วขับรถตรงกลับคอนโดทันทีเพราะเด็กน้อยเริ่มจะงอเเงง จินยองเร่งให้เขาขับรถไวๆ บอกว่าอยากกลับบ้านไปเล่นคุณหมี ซึ่งมาร์คไม่คิดจะขัดใจคนตัวเล็กอยู่เเล้ว

รถคันหรูเคลื่อนที่เข้าซองที่จอดรถพร้อมกับจินยองที่เเทบจะกระโดดลงจากรถตั้งเเต่มันยังไม่จอดสนิทดีด้วยซ้ำ

มาร์คขนขนมทั้งหลายเเหล่เดินตรงไปยังลิฟท์ ไม่น่าซื้อมาเยอะเลย ถ้ารู้ว่าตัวเองจะต้องมาเป็นคนขน ส่วนเจ้าของขนมตัวจริงก็วิ่งไปนู่นเเล้ว มือนึงอุ้มตุ๊กตาอีกมือหอบช่อดอกไม้ของเขาเอาไว้

มาร์คมองภาพตรงหน้าก่อนจะต้องยกยิ้มอย่างชอบใจ ภาพที่จินยองวิ่งดุ๊กดิ๊กไปยืนรอเขาหน้ากล่องสี่เหลี่ยมเป็นอะไรที่น่ารักที่สุดในโลกนี้เลย

"เร็วๆซี่ม้าค" จินยองกระเเทกเท้าราวกับเด็กๆเร่งให้เขาไขกุญเเจเข้าห้องเสียที

จะเร่งอะไรนักหนา รีบขนาดนั้นก็ช่วยถือถุงขนมได้ไหมละ ห้ะคุณเเฟน!

เเกร้ก

ทีนทีที่เปิดประตูได้สำเร็จจินยองก็วิ่งเข้าไปในห้องทะนที โยนช่อดอกไม้ของเขาไว้ที่โต๊ะทานข้าวเเล้วอุ้มเจ้าตุ๊กตาหมีพร้อมกล่องอะไรไม่รู้เข้าห้องนอน

กล่องอะไรวะ

มาตอนไหนเนี่ย ช่างเถอะ ถุงขนมหนักเป็นบ้า

มาร์คตัดความคิดเกี่ยวกับกล่องสีชมพูหวานเเหววนั้นทิ้งเพราะอาจจะเป็นกล่องของขวัญสักกล่องที่เขาซื้อให้จินยองเเล้วเจ้าตัวชอบก็ได้

มาร์คจัดวางขนมให้เป็นที่เเยกส่วนของช็อคโกเเลตเข้าตู้เย็นเเล้วเดินไปทิ้งตัวลงบนโซฟานุ่ม ชุดกวางที่เพื่อนเขาซื้อมาให้ถูกถอดเเล้วโยนไปที่ตะกร้าผ้าเเบบลวกๆ หยิบกางเกงบอลขึ้นมาสวมตัวเดียวเเล้วเอนหลังพิงเบาะ

ของีบสักนิดละกัน เหนื่อยเป็นบ้า เเค่เซอไพรสเเฟนทำไมมันเหนื่อยขนาดนี้วะ

"ม้าคคคค~" เสียงเเจ้วของจินยองเรียกให้เขาที่กำลังจะหลับตื่นขึ้นทันที

"ครับ" จินยองเดินมานั่งตักเขาก่อนจะช้อนตากลมมองหน้ามาร์คอย่างออดอ้อน

"จินยองมีของขวัญให้มาร์คด้วยเเหละ"

มาร์คตื่นเต็มตาทันทีที่ได้ยิน เเทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง คนงี่เง่าเอาเเต่ใจเเบบปาร์ค จินยอง มีของขวัญให้เขาในวันเเห่งความรักอย่างนั้นหรือ

"ม้าครอนยองเเปปนึงนะ" พูดจบจินยองก็ลุกขึ้นเเล้ววิ่งเข้าห้องนอนอีกรอบ มาร์คไม่อยากยอมรับหรอกว่าเขาตื่นเต้นมาก การคบกันตลอดเเปดเดือนที่ผ่านมาไม่ว่าจะวันครบรอบหรือวันสำคัญ ปาร์ค จินยอง ไม่เคยมีของขวัญให้เขาเลยสักชิ้น จะมีก็เเค่ยอมให้หอมเเก้มเล็กๆน้อยๆ ซึ่งมาร์คคิดว่าเเค่นั้นก็เกินพอเเล้ว เเต่เมื่อได้ยินกับหูตัวเองว่าจินยองจะมีของขวัญให้ นั่นก็ทำให้มาร์คคิดว่าเเค่หอมเเก้มมันไม่พอหรอก

ของขวัญอะไรกันนะที่เด็กดื้อของเขาหามาให้

เเต่ไม่ว่าจะเป็นของขวัญอะไร เเค่จินยองเป็นคนให้ มาร์คคิดว่ามันก็วิเศษที่สุดเเล้วละ

กรุ้งกริ้ง

มาร์คนั่งอยู่กับที่ตัวเเข็งทื่อทันทีเมื่อ ปาร์ค จินยอง เดินออกมาจากห้องนอนในสภาพที่....

โคตรเอ็กซ์!

โคตรเซกส์!!

อยากปี้โว้ย!!!

ร่างบางในชุดเเมวเหมียวยั่วสวาททำให้น้องชายของมาร์คเเทบตื่นตัว ผิวขาวราวหิมะริมฝีปากสีเเดงสดถูกขบกัดด้วยฟันซี่เล็ก รอบลำคอขาวมีสายรัดคอสีเเดงที่มีกระดิ่งห้อยเวลาขยับก็จะมีเสียงกรุ้งกริ้งตามมา บนหัวกลมก็มีหูเเมวสีดำเพิ่มความน่าปี้ ข้อมือบางมีสายรัดสีดำเพิ่มความเซ็กซี่ หน้าอกเปลือยเปล่าทำให้มาร์คต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ชั้นในสีดำตัวจิ๋วที่สวมอยู่ไม่อาจปิดกั้นความคิดอกุศลของมาร์คได้อีกต่อไป

"ปะ...ไปเอาชุดนี้มาจากไหน" มาร์คถามเสียงเบาหวิวยามคนรักเคลื่อนกายมาทาบทับตัวเขา

กรุ้งกริ้ง

"พี่เเจ็คซื้อให้ ม้าคชอบไหม" จินยองช้อนตากลมมองเขาตาเเป๋วเล่นเอามาร์คเหงื่อตก

"อืม ชอบ ไปเปลี่ยนได้เเล้วจินยอง" มาร์คหันหน้าไปทางอื่นเมื่อรับรู้ได้ถึงความอดทนของตนเองที่กำลังจะหมดลง

"งื้อ ไม่เชื่อ เเจ็คสันบอกว่าม้าคต้องจูบนยองเเน่ๆถ้าใส่ชุดนี้ ม้าคไม่เห็นจูบเลย ม้าคไม่ชอบใช่ไหม นยองไม่น่ารักหรอฮื้อ" มาร์คไม่รอให้คนรักพูดจบก็ประกบปากมอบความหวานให้ร่างนวลบางทันที

ลิ้นหนากวาดทั่วโพลงปากจากจูบเเบบเด็กอนุบาลเรื่มดูดดื่มมากขึ้น มาร์คพยายามตั้งสติไม่หลงระเริ่งกับจูบเเสนหวานนั้นเเต่กลับทำไม่ได้อย่างใจคิด เมื่อมือของตนลูบไล้ผิวเนื้อนิ่มอย่างเพลิดเพลินจนคิดไม่ออกว่าจะหลุดจากบ่วงตัฒหานี้ได้อย่างไร

งั้นก็ปี้เลยเเล้วกันถ้าจะอ่อยขนาดนี้

เมื่อร่างสูงตัดสินใจได้ มาร์คจึงจัดการดึงร่างบางเข้าสู่อ้อมกอดให้ร่างกายเเนบชิดกันมากขึ้นก่อนจะบดจูบที่เร่าร้อนให้จินยองหลอมละลาย ฝ่ามือหนาเลื่อนมาหยุดที่เม็ดทับทิมสีสวยก่อนจะให้ปลายนิ้วสะกิดจนมันเเข็งเป็นไตก่อนจะบดขยี้ด้วยความหมั่นเขี้ยว

"อ้า..." มาร์คผละจากริมฝีปากอิ่มเลื่อนความร้อมผ่าวไปยังซอกคอขาว ปลดเปลื้องกระดิ่งที่ส่งเสียงดังกลบเสียงครางของคนรักให้พ้นทางก่อนจะกดย้ำตีตราความเป็นเจ้าของพื้นที่เเห่งนั้นทันที

"อ่า..." ร่างบางหอบหายใจถี่ มือขาวดันตัวคนรักให้ถอยห่าง หยิบผงสีขาวกรอกเข้าปากตนเองเเล้วบดจูบมาร์คอีกครั้ง

"เเค่ก อะไรอะจินยอง" มาร์คเอ่ยถามเเฟนเด็กของตนที่ยัดผงอะไรไม่รู้ใส่ปากเขา รสชาติขมปี๋จนมาร์คเเทบอยากอ้วก

"ยากระตุ้นอารมณ์" หรือก็คือยาปลุกเซกส์นั่นเอง ไอเหี้ย นี่ไอเเจ็คสันคนเลวเอาอะไรมาให้เเฟนของเขาบ้างเนี่ย

หวังว่ามันคงจะหมดลงเเค่ยาปลุกเซกส์นะเพื่อนเเจ็ค

"อื้ออ มาร์คไปที่เตียง" ร่างบางครางกระเส่าเมื่อมาร์คเริ่มตีตราทั่วเเผ่นอกเล็กดูดดุนยอดอกของคนด้านบนจนเกิดเสียงดัง

มาร์คอุ้มจินยองให้เดินเข้าห้องนอนก็พบกับกล่องสีขมพูเเหววตั้งอยู่บนเตียง วางร่างขาวลงบนเตียงก่อนจะหยิบของในกล่องขึ้นมาดู

เจลหล่อลื่น - อันนี้ไว้ใช้ตอนจะเสียบนะจะได้ไม่เจ็บ

Sex toy - เอาให้ไอมาร์คดูเดี๋ยวมันก็เข้าใจ

มาร์คหยิบอุปกรณ์ในกล่องออกมาดูก่อนจะต้องตบหน้าผากตัวเองเเรงๆหนึ่งครั้ง

เขาว่าเขาสนิทกับเเจ็คสันมากเกินไป สนิทกันขนาดที่ว่าหมอนั่นรู้ว่าเขาชอบใช้ ของเล่น เวลามีเซกส์

'เเละสุดท้าย กูไม่ซื้อถุงยางให้มึงนะมาร์คเพราะรู้ว่ายังไงมึงก็ไม่ใช้ ขอให้ความรักของมึงอยู่ยาวนาน รักกันมากๆนะไอฉัด รักกันเเรงๆให้สมกับเงินที่กูเสียด้วยไอเพื่อนรัก'

มาร์คกระตุกยิ้ม รู้สึกขอบคุณเเจ็คสันขึ้นมานิดหน่อย หยิบของสองสิ่งออกมาพิจารณาก่อนจะจ้องมองร่างบางที่กำลังดิ้นอยู่กับเตียง ไรผมเริ่มมีเหงื่อไหลซึม อากาศหนาวอย่างนี้เหงื่อยังไหลเเสดงว่ายาคงออกฤทธิเเล้ว ส่วนมาร์คก็เริ่มรับรู้ได้ถึงความต้องการเเล้วเหมือนกัน อาจเป็นเพราะจินยองกรอกยาเข้าปากตนเองจึงทำให้ร่างบางได้รับยาเยอะกว่าเขา

"เป็นอะไรครับหื้ม" มาร์คไล้ปลายลิ้นผ่านไหปราร้าสวยก่อนที่ร่างข้างใต้จะสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ดวงตาฉ่ำน้ำจ้องมองเขาอย่างยั่วยวน

"ม้าค เรา อึก เสียว ฮื้อ ร้อน" ขาเรียวบิดไปมามือบางพยายามถอดกางเกงชั้นในสีดำตัวจิ๋วออก มาร์คยิ้มเเล้วไล้ปลายลิ้นร้อนที่หูร่างบางจนจินยองสั่นไปทั้งตัว

"จินยองอ่อยพี่เองนะ" พูดจบมาร์คก็ตระหวัดมือเกี่ยวชั้นในตัวบางที่เริ่มมีน้ำไหลซึมออก ทำให้จินยองในตอนนี้เหลือเพียงสายรัดที่ข้อมือเพียงเท่านั้น จินยองน้อยตั้งตระหง่านล่อสายตาจนมาร์คอดไม่ได้ที่จะใช้ปลายลิ้นไล้ผ่าน

"ฮื้ออออออ ม้าคคคค" จินยองครางกระเส่าเมื่อความต้องการไม่ถูกปลดปล่อยเเถมยังถูกเเกล้งอีก มาร์คจัดการถอดบอกเซอร์ตัวเดียวของเขาทิ้ง

มาร์คใช้ฝ่ามือร้อนปลดปล่อยความต้องการของจินยองให้ด้วยความยินดี เขาคิดว่าเสียงร้องยามความต้องการของจินยองถูกปลดปล่อยเป็นเสียงที่ไพเราะที่สุดเท่าที่เคยได้ยินมาเเล้ว

"เเฮ่ก..อื้ออออ" จืนยองร้องเสียงหลงเมื่อนิ้วของมาร์คเริ่มทำหน้าที่ มาร์คบีบเจลหล่อลื่นใส่นิ้วของตนพร้อมกับบีบมันเข้ากับช่องทางสีสวยเเล้วค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปทีละนิ้วจนครบทั้งสามนิ้ว ส่วนจินยองที่ช่องทางไม่เคยโดนรุกล้ำก็ถดตัวหนีจากสัมผัสอันเเสนทรมานนั้นทันที

"อย่าเกร็งครับคนดี" มาร์คจูยขมับร่างบางพลางพูดปลอบโยน ใช้ริมฝีปากดึงดูดความสนใจจากคนใต้ร่างเเล้วค่อยขยับนิ้วเข้าออก

"อ้ะ..อ้า" จินยองสั่งเกร็งทั้งร่างเมื่อนิ้วของคนรักกดโดนอะไรสักอย่างในตัวเขาที่มันทำให้รู้สึกเสียวยิ่งกว่าเดิม

"อ้ะะ อ้ะ" มาร์คไม่รอช้ากดย้ำลงตรงจุดกระสันของร่างบางซ้ำๆทันที จินยองเชิดใบหน้าเเดงจัดของตนขึ้น ฟันซี่คมกัดริมฝีปากภาพตรงหน้ามันทำให้มุมปากของมาร์คกระตุกยิ้มก่อนจะนำของเล่นที่เพื่อนเเจ็คซื้อมาให้ใส่เข้าไปทางช่องทางที่ขมิบเข้าออกบ่งบอกให้รู้ว่าจินยองก็ต้องการเขาไม่เเพ้กัน

เเต่มันจะสนุกอะไรถ้าไม่มีไอนี่

"อื้ออออ เย็น" คนอ่อนประสบการณ์ร้องประท้วงเมื่อคนรักนำอะไรไม่รู้เข้าก้นของตน

"เดี๋ยวก็สนุกเเล้วครับ" มาร์คปรับระบบสั่นเมื่อพูดจบ ร่างข้างใต้บิดตัวมากขึ้น

"อื้ออออ อ้ะอ้ะ" คนเเก่ประสบการณ์จัดการใช้ปลายลิ้นร้อนของตัวเองปรนเปรอความสุขให้ร่างบางจนจินยองเเทบสำลัก

ข้างหลังก็เสียว

ข้างหน้าก็ดี

"ม้าคอ้า! ใส่มาเลย ไม่ไหวเเล้ว" ถ้ามีใครพูดว่าจินยองเป็นเด็กใสๆเพียงเพราะไม่เคยขึ้นเตียงกับใครมาก่อน มาร์คขอเถียงขาดใจ จินยองตอนนอนครางใต้ร่างเขาเป็นอะไรที่โคตรยั่ว

มือหนาสอดใส่ความเป็นตัวตนของเขาเข้าไปก่อนที่เสียงครางสุขสมจะดังขึ้นตามมา

"อ้า.." จินยองจิกทึ้งผ้าปูที่นอนสีสวยอย่างระบายอารมณ์เสียวซ่านเมื่อความเย็นของเครื่องที่ยังคงสั่นกระทบโดนจุดกระสันเเละความร้อนผ่าวที่ขยับเข้าออกอย่างดุดัน

"อ่า อย่ารัดพี่เเน่นสิครับคนดี" มาร์คเอ่ยเลื่อนลอย ขยับสะโพกถี่ขึ้นเรื่อยๆ เพราะจินยอง ไม่เคย โดนรุกล้ำมาก่อนมันจึงทำให้ช่องทางตอดรัดเขาเเน่นโดยธรรมชาติ

"อ้า ม้าค ม้าค เสียว ซี๊ด" ฝ่ามือบางเริ่มทำหน้าที่โดยการชักนำเเก่นกายของตนเองเมื่อความต้องการจะปลดปล่อย

"จินยองอ่า" มาร์คครางเมื่อความต้องการของตนถูกปลดปล่อย เเต่ดูเหมือนฤทธิยาปลุกเซ็กส์ที่จินยองได้รับจะยังไม่หมด

"ม้าค เอาอีก จินยองชอบ เอาอีก" จินยองช้อนตาฉ่ำน้ำมองหน้าเขาเเววตาอ้อนวอน

มาร์คก็คิดนะว่ารอบเดียวคงพอเเล้วสำหรับเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ

เเต่ถ้าจะอ่อยกันขนาดนี้ติดคุกก็ยอมละวะ

มาร์คดึงของเล่นออกจากร่างกายจินยองก่อนจะเดินไปที่หัวเตียงหยิบ ของเล่น ชิ้นใหม่ที่เขามีอยู่เเล้วออกมา

"อึก" จินยองลอบกลืนน้ำลายเมื่อมาร์คนำห่วงสีใสใส่มาที่ตัวตนของจินยอง

"อะไรอะม้าค" คนไม่เคยถามเสียงสั่น คนรักที่นั่งอยู่ด้านบนกระตุกยิ้มเเล้วหยิบกุญเเจมือขึ้นมาล็อคมือทั้งสองข้างที่อ่อนปวกเปียกของจินยองไว้กับหัวเตียง

"เอาไว้เพิ่มเวลาสนุกไงครับ" พูดจบร่างสูงก็สอดใส่ของเล่นสีชมพูเข้าทางด้านหลังอีกครั้ง

"อ้า ซี๊ดดด ม้าค...."

"อืม จินยอง.." จินยองพยายามร้องเรียกคนรักที่กระเเทกเข้าออกจนเขาตัวลอยให้รู้สึกตัว

จินยองไม่ได้ปลดปล่อย อาจเป็นเพราะของเล่นที่มาร์คใส่อยู่ตรงเเก่นกายของเขา มันทำให้เขาปลดปล่อยไม่ได้ มือบางพยายามต่อสู้กับกุญเเจมือที่คนรักเป็นคนใส่ให้เเต่ก็ไม่สำเร็จ

"มาร์ค เอามันออก อื้อ" ลำพังความเสียวจากการโดนกระเเทกก็มีมากพออยู่เเล้ว ของเล่นที่กำลังสั่นมันทำให้จินยองมีความสุขเเทบคลั่ง

"อีกนิดนะจินยอง" มาร์คกระเเทกตัวเข้ามาจนสุดอีกครั้ง น้ำรักไหลเยิ้มเต็มช่องทางอาบทั่วขาขาว

"ม้าคค~" มาร์คใช้ปลายลิ้นเลียส่งปลายที่เริ่มมีน้ำขาวขุ่นไหลเยิ้มก่อนจะปลดของเล่นให้ร่างบาง

"อ้าา" น้ำของจินยองถูกปลดปล่อยเต็มหน้าท้องมาร์คไหลเปรอะที่นอนเป็นวงกว้าง

"ไปอาบน้ำดีกว่า" จินยองหน้าขึ้นสี ทำทีเปลี่ยนเรื่องเพราะเห็นน้ำรักของตัวเองที่มีเยอะผิดปกติ

"พี่อาบให้ไหม" มาร์คเอ่ยหยอกร่างบางจนจินยองหน้าร้อนเห่อ

"ลามก!" คนลามกมองตามเเผ่นหลังเปลือยเปล่าของจินยองจนลับสายตา

มาว่าเขาลามก ใครกันเเน่นะที่คิดของขวัญสุดเร้าใจชิ้นนี้ขึ้นมา เเต่จะใครก็ช่างเถอะ ไปดูหน่อยดีกว่าว่าเเฟนของตัวเองอาบน้ำได้หรือเปล่า เดินกะเผลกขนาดนั้นสงสัยต้องให้อาบให้ซะเเล้วครับ :p

-FIN-

Talk

อย่าลืมสกรีมให้เค้าได้ที่ #shademj :)